20 Σεπτεμβρίου 2012

Πινάκιον 061091 - Κώστας Αλεξόπουλος



Πολλοί συγχωριανοί μας έχουν συγκεντρωθεί στον αγναντερό λόφο της Αγίας Παρασκευής. Ο αδερφός μου κι εγώ είμαστε εκεί. Ο λόφος είναι υπερυψωμένος, ανάμεσα στις θεόρατες βασιλικές δρυς είναι χτισμένη μία άλλη εκκλησία με καφέ πελεκητές πέτρες.
Από τα μεγάφωνα ακούμε : η εκκλησία είναι δωρεά του αδερφού του Νητσάκου, κατάφερε να εκλεγεί πράεδρος της κοινότητος Ανύδρου.
Είναι απόγευμα, ξαφνικά βλέπουμε αεροπλάνα Στούκας, έρχονται προς το μέρος μας.
Λέμε : κάνουν ασκήσεις, είναι για το γύρισμα κινηματογραφικής ταινίας.
'Ομως οι άνθρωποι τρέχουν δεξιά και αριστερά. Μένω ξαπλωμένος, δεν πιστέυω να έχουν εχθρικές διαθέσεις. Ομως ο αδερφός μου φωνάζει : τρέξε!
Είμαι βραδυκίνητος, τραυματίζομαι, αλλά δεν νοιώθω πόνο.
Εγκαταλείπουμε το λόφο, κατεβαίνουμε στο ρέμα, στο μύλο. Πρέπει να βρούμε μέσον να φύγουμε, όμως τα λεωφορεία και τα φορτηγά είναι γερμανικά, όποιος ανεβαίνει τον συλλαμβάνουν. Από ένα σημείο για να περάσουμε πρέπει να διαλέξουμε κάρτες, να τις δώσουμε στον πωλητή, λέω : δεν είναι έτσι, αλλά το μήνυμα είναι συμβολικό. Ο αδερφός μου έχει αποροφηθεί να κοιτάζει τις κάρτες, τραβάω δύο, η μία είναι αντίγραφο του Toulouse Lautrec, η άλλη από το Κάμα-Σούτρα. Τις δίνω στον πωλητή, υπνωτίζεται να τις κοιτάζει, φωνάζω τον αδερφό μου να με ακολουθήσει, αλλά αυτός δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τις κάρτες, τράβα εσύ, μου λέει, φύγε.
Στα βόρεια προάστεια, στη Στυλίδα, τρέχω στο Κοκκινόχωμα, ανάμεσα στα δρομάκια να βρω μέρος να κρυφτώ, ακούω τους Γερμανούς, ψάχνουν παντού.
Φτάνω στο Ανυδρο, στο σπίτι του Δήμου, ο Βαγγέλης είναι μόνος του στη σκάλα, μαστορέυει.
-Μπορείς να με κρύψεις; τον ρωτώ.
-'Εχω μια κρυψώνα, μου λέει, πίσω από το τζάκι.
Το πέρασμα είναι στενό, καθώς βάζω το αριστερό πόδι, σκέφτομαι πως είναι καλά για το χειμώνα, βλέπω το κρεβάτι, τα μάλλινα σκεπάσματα και πολλά βιβλία, αλλά δεν μπορώ να περάσω, σπρώχνω ενώ ακούω τα σκυλιά των Ναζί.





Ο Κώστας ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ γεννήθηκε στη Λαμία. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Ανυδρο Στυλίδος. Σπούδασε κλινική και παθολογική ψυχολογία στη Γαλλία όπου εργάζεται. Δημοσίευσε διηγήματα, στα περιοδικά Νέα Εστία και (δε)κατα, σε περιοδικά της επαρχίας Φθιώτιδος και στο προσωπικό του ιστολόγιο : kostasalexopoulos.blogspot.com


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας για το κείμενο!