23 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΩΒ ΤΩΝ ΚΕΡΑΣΙΩΝ - Ευγενία Βάγια



1.
Άλλες φορές ξεχνάω, άλλες φορές πονάω.
Δεν υπάρχουν άλλες φορές.
It’s a play
Τα δάκρυα είναι καλλυντικά
Τα αισθήματα επαναφορτιζόμενα
Ζητείται δεύτερο πρόσωπο
(για να του γράφω)



2.
Νύχτα διαστάσεων υπνοδωματίου
χωρίς τον ύπνο
Νύχτα στον πάτο άδειας δεξαμενής
Οξειδωμένη χημεία στις ακμές
Σάπια σκάλα τοιχώματα εκκωφαντικά
Τώρα σε αγαπώ μόνο σαράντα κυβικά.

Κάποιες νύχτες καταφέρνω να περιορίζομαι
Με όνειρα γεωμετρικής περιόδου, αυστηρά.
(τόσο νερό κι ούτε τα χείλη σου έβρεξες)

Με ξέχασες. Και συνεχώς μου το υπενθυμίζεις.



3. 
Μεσημβρινή Απώλεια Υλικών
Φαγώθηκα
Στο λατομείο του στήθους
Από τις μυστικές
Ηλιακές σου εκρήξεις.




4. 
Πλατεία Συντριβανίου

Η συνεχής βουή της πόλης
στης μνήμης τους 40 βαθμούς
Στήθος του καπνιστή να βράζει
σε χαμηλές οκτάβες στεναγμών
Και το ένα μάτι έτοιμο
να καμακώσει τη στιγμή
Φλερτ με φεγγάρι κι έτσι
και με τα φωτοστέφανα
των όσων αστεριών.

Αν δεν μπορείς να με αλλάξεις, αντάλλαξέ με
Με την αιωνιότητα.
Αν δεν μπορείς για πάντα, κάνε με να ζηλέψω
Έστω για μια στιγμή.

Κάθε παραχώρηση και μια αγκαλιά
Πιο βαθιά.
Έως ότου με διαπεράσεις.

Υπέροχο πλεχτό
Νήματα δένονται θηλιές, κόκκινες λύνονται γλώσσες.
Καλή σου νύχτα αγάπη μου
Ο ήλιος τα ξέρει όλα.

Ξηλώστε τις προειδοποιητικές πινακίδες ομίχλης.
Ξημέρωσα εν αιθρία.




5. Ν.Κ.

Ανασχηματισμό ζητώ
από τα χάδια ενός τυφλού
Νυχτερινή ξηρότητα δαχτύλων νικοτίνης
Πιάσε με αν θέλεις ποιητή
(με το τυφλό σου σύστημα στο στήθος
γραφομηχανή)

Νησιά κάτω απ’τα πόδια σου
Πότε σχηματιστήκαν;
Πριν απ' τον τελευταίο μου σεισμό;

Όποιος το πιάσει θάλασσα.
Σωσίβια πετάει ο ουρανός.
Είχες τύχη;
Είχα πάντα.

Αδιάβλητο το ήθος του νεκρού
Κι εμείς οι ζωντανοί όλο τρύπες.




6. Νανούρισμα

Με παίρνει ο ύπνος απ’ το χέρι
με τ' αναπαυμένα αρώματα
σαν προσευχή με κομποσκοίνι απαριθμώ
τη λεία της μέρας
του λύκου τα περάσματα.

Ξυνές ανατολές το μωβ των κερασιών στο νύχι
Σκίνος
Σαπούνι
Του δαχτυλιδιού σκουριά
Χωρίστρα καπνοχώραφα στον δείκτη
(τσιμπούν τα γένια, με γδέρνει η μυρωδιά)
Πού είσαι;

Απ' την παλάμη μου θα σε φιλέψω
ενός σπασμού γλυφή
κι ανεμελιά

Λαγωνικά μου όνειρα κινήστε.




Η Ευγενία Βάγια γεννήθηκε στο Βόλο το 1963. Σπούδασε βιολογία και θέατρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας για το κείμενο!