18 Ιανουαρίου 2013

Ψευδαίσθηση - Λίνα Ρόκου



Θα εξαφανιστώ μια μέρα. Σ’ το λέω να το ξέρεις. Εκεί που θα περπατάμε παρέα, θα βρεθώ λίγο παράμερα και θα χαθώ στα στενά καλντερίμια του νησιού. Στην αρχή δεν θα ανησυχήσεις. Θα κοιτάς τις βαρκούλες στο λιμάνι και θα ταΐζεις τα ψάρια στην προκυμαία, καθώς εγώ όλο θα ξεμακραίνω μέχρι να εξαϋλωθώ. Μετά από λίγο θα αρχίσεις να με ψάχνεις, αλλά θα είναι πολύ αργά, αγάπη μου. Δεν θα υπάρχω. Εγώ και το άσπρο φόρεμά μου θα είμαστε αόρατα σωματίδια που θα παιχνιδίζουν λουσμένα στο ζεστό φως. Θα τηλεφωνήσεις στο κινητό μου και θα ακούσεις μια αυστηρή γυναικεία φωνή να σε διαβεβαιώνει ότι «ο αριθμός που καλέσατε δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή».
Θα αγχωθείς τότε και θα πας στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, να δηλώσεις την εξαφάνισή μου. Εκεί θα σου πουν πως μόνο μετά από 24 ώρες μπορούν να ξεκινήσουν επισήμως τις έρευνες. Αφού δηλώσεις το ονοματεπώνυμό μου και τον αριθμό της ταυτότητάς μου, θα σε κοιτάξουν σαν να βλέπουν έναν τρελό. Θα σε ρωτήσουν, μάλιστα, μήπως όλο αυτό είναι μια κακόγουστη φάρσα. Βλέπεις, καλέ μου, θα σου πουν ότι πουθενά στο αρχείο τους δεν υπάρχει καταχωρισμένο το όνομα και το επίθετό μου, και ότι ο αριθμός που τους δήλωσες ανήκει σε έναν κύριο 78 ετών, που ζει στον οικισμό Λεβάντα.
Θα θυμώσεις τότε με όλα αυτά, αλλά μην ξέροντας τι άλλο να κάνεις, θα βγεις έξω να πάρεις λίγο αέρα και θα τηλεφωνήσεις στον αγαπημένο σου φίλο τον Θωμά, που μας γνώρισε. Θα του εξηγήσεις με τρεμάμενη φωνή πώς έχει η κατάσταση, και εκείνος, αφού γελάσει λίγο μουδιασμένα, θα σε ρωτήσει τι εννοείς και για ποια κοπέλα με κόκκινα μαλλιά ρωτάς. Θα του επαναλάβεις, φωνάζοντας, ό,τι του είπες και πριν, ικετεύοντάς τον να κόψει την πλάκα, αλλά εκείνος με σοβαρό ύφος θα σου απαντήσει ότι βρίσκεται στο γραφείο, είναι τρομερά απασχολημένος και δεν έχει όρεξη για σαχλά αστεία. Τότε εσύ θα αρχίσεις να καλείς όλους τους κοινούς μας φίλους, και τον αδερφό σου ακόμα, και όλοι αυτοί θα παραξενεύονται με όσα τους λες, καθώς κανείς δεν θα με θυμάται, κανείς δεν είχε δει ποτέ στο πλευρό σου εκείνη την κοπέλα με τα ατίθασα μαλλιά και το παιδικό χαμόγελο. Ύστερα από όλα αυτά θα πετάξεις μακριά τη συσκευή του τηλεφώνου και θα αρχίσεις να ρωτάς τους περαστικούς πιάνοντάς τους από τους ώμους. Στην αρχή θα σε αποφεύγουν μικροί και μεγάλοι, μετά όμως θα καταλάβουν ότι είσαι άκακο πλάσμα και θα σε ταΐζουν από τα αποφάγια τους και θα σε καληνυχτίζουν πριν πάνε για ύπνο. Αλλά εσύ μόνο το όνομά μου θα μουρμουρίζεις και θα ονειρεύεσαι τα γυμνά μου πόδια πάνω στην κοιλιά σου. Θα περάσουν πολλές ημέρες και πολλά βράδια μάταιης αναζήτησης. Και όταν πια θα είσαι έτοιμος, τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στην αμμώδη παραλία που το τελευταίο μας βράδυ είχες αποκοιμηθεί γαντζωμένος απάνω μου. Και εκεί με μάτια κόκκινα από το κλάμα και με μυαλό που θα καίει από την ένταση, θα συνειδητοποιήσεις, ψυχή μου, ότι δεν αγάπησες παρά ένα άσπρο φόρεμα και μια τούφα ατίθασα κόκκινα μαλλιά. 




Η Λίνα Ρόκου γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1979. Μεγάλωσε στην Κέρκυρα, στην οποία επιστρέφει κάθε φορά που της λείπουν τα πράσινα παντζούρια. Σπούδασε στο τμήμα "Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού" του Παντείου και έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και υπεύθυνη φωτογραφικής ύλης. Από τον Φεβρουάριο του 2011 ξεκίνησε να γράφει και όλα πήραν νέα τροπή. Διακρίθηκε στον διαγωνισμό “Λόγω Τέχνης 2011” και το διήγημα της “Conneξιον” θα συμπεριληφθεί στο e-book με τα 20 καλύτερα.  Κείμενα της έχουν δημοσιευτεί στον τύπο και σε ιστολόγια.  Αυτή την περίοδο γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα.
 





2 σχόλια:

  1. Yπεροχο.. Για τον ερωτα που αγαπα το ειδωλο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό.!!!
    Απο την αρχή σε αιχμαλωτίζει η ροή του.
    Ναι, για έναν Έρωτα, έτσι, όπως τον Φανταζόμαστε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε το σχόλιό σας για το κείμενο!