25 Φεβρουαρίου 2013

Εθισμός

 Εθισμός

Μυθιστόρημα

Εύα Στάμου

Μελάνι, 2011


5 αντίτυπα







«Μου είναι αδύνατο να ερωτευτώ. Δεν θυμάμαι ούτε μία φορά που να λαχτάρισα άνδρα ξανά μετά την ερωτική πράξη, να τον σκέφτηκα ή να τον αναζήτησα. Αν σου αρέσω, αν θέλεις να κάνεις έρωτα μαζί μου ή να με ξαναδείς, θα πρέπει να με ψάξεις. Αν μ' ερωτευτείς και επιθυμείς να γίνω το κορίτσι σου, θα πρέπει να μου το εξηγήσεις, να μου το ζητήσεις: δεν πρόκειται να το αντιληφθώ χωρίς τη βοήθειά σου, την αποφασιστικότητα και την επιμονή σου. Εδώ ακριβώς υπάρχει ένα τυφλό σημείο. Δεν καταλαβαίνω ποτέ αν κάποιος με θαυμάζει, αν με ποθεί - τυφλό σημείο. Θα πρέπει να είσαι ευθύς και θαρραλέος, οι ντροπές ή ο ανδρικός εγωισμός δεν πρόκειται να σε οδηγήσουν στο ποθητό αποτέλεσμα. Υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι όλα τα υπονοούμενα και τα κομπλιμέντα του κόσμου δεν θα γίνουν από μένα αντιληπτά, και προχώρα.»
Από την αντιεξουσιαστική οργάνωση των Εξαρχείων, στην τρυφηλή ζωή του Μονακό κι από την συντηρητική εβραϊκή κοινότητα του Μάντσεστερ στην εύτακτη καθημερινότητα των βορείων προαστίων, η Έλσα Ροζάκη ζει τους μικρούς και μεγάλους εθισμούς της. Τι συνδέει την γοητευτική εκδότρια, έναν σαραντάρη μεταφραστή με εμμονή στην παρακολούθηση ωραίων γυναικών και μία διάσημη, νεαρή ηθοποιό, ανίκανη να νιώσει ηδονή, που χρησιμοποιεί τους άντρες για να προωθήσει την καριέρα της;
Απέχοντας από τις ηθικολογίες και υπονομεύοντας το δίπολο 'καλοί' και 'κακοί ήρωες, το βιβλίο αποδίδει με τόλμη τις πιο λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις των βιωμάτων που κινούν τους κεντρικούς χαρακτήρες. Μια ιστορία για τις σωματικές και ψυχικές εξαρτήσεις, τα πάθη και τις εμμονές που διαμορφώνουν την ταυτότητά μας και  καθορίζουν την επαφή μας με τους άλλους.
Μια διεισδυτική, απενοχοποιημένη ματιά στις άδηλες όψεις των προσωπικών μας σχέσεων.

Λίνα Πανταλέων, Athens Review of Books Η Στάμου επιστράτευσε το γνωστικό της υπόβαθρο στην ψυχολογία για να διερευνήσει τις άδηλες πτυχές γυναικείων ως επί το πλείστον ιδιοσυστασιών. Ως ψυχοθεραπεύτρια παρατηρεί διεισδυτικά τις ηρωίδες της και φέρνει στην επιφάνεια τυραννικές αγωνίες μέσα από τις συγκρούσεις που αναφύονται στο ερωτικό πεδίο. Ασφαλώς η αχίλλειος πτέρνα τους είναι το σώμα, το κατεξοχήν γυναικείο βάσανο, το οποίο τις καθηλώνει σε ένα δυναστικό αίσθημα μειονεξίας, σε έναν ισόβιο φόβο. Μέσα από την προσήλωση στο πάσχον σώμα η Στάμου ανιχνεύει μείζονες τρόμους της ψυχής. Η θλίψη των μυθοπλαστικών της χαρακτήρων εκρέει από βαθιά ριζωμένες αντινομίες τις οποίες αδυνατούν να συγκεράσουν. Ο φόβος αντιμάχεται τη διακαή επιθυμία ελευθερίας η φιλαρέσκεια αποσιωπά και την ίδια στιγμή αναζωπυρώνει τις ανεπάρκειες ενώ ο ψυχαναγκασμός αποτρέπει τα λυτρωτικά ξεσπάσματα.  


Αλέξης Ζήρας, Διαβάζω Ο Εθισμός για μένα είναι ένα βιβλίο ακίνδυνης επιφάνειας και επικίνδυνου βάθους. Μοιάζει εύκολο και ανάλαφρο, ίσως λόγω της ρεαλιστικής του προφάνειας, του αποδραματοποιημένου του ύφους και της αφηγηματικής του γρηγοράδας, ενώ ούτε εύκολο είναι ούτε ανάλαφρο. Πίσω από το ρόδινο και το χρυσό της «χαρισάμενης» ζωής των τηλεοπτικών πλατώ και των πάμφωτων προθηκών της εικοσαετίας 1980-2000 ενεδρεύει το γκρίζο και το μαύρο. Αβυσσαλέα απελπισία, μοναξιά, έτοιμη να βγάλει ανά πάσα στιγμή τα νύχια της επιθετικότητα. ό,τι χαρακτηρίζει σήμερα τα «ανθρωποφαγικά» ήθη των άρρωστων κοινωνιών της Δύσης, απείθαρχων ή πειθαρχημένων είναι περασμένο και στον κόσμο του Εθισμού.

Ξενοφών Μπρουντζάκης, Το Ποντίκι Πρόκειται για ένα «εσωτερικό» μυθιστόρημα, με την έννοια ότι ανιχνεύει και διηγείται τις πραγματικότητες του εσωτερικού κόσμου των ηρώων, του ψυχισμού τους με άλλα λόγια. Μέσα από τρεις αφηγήσεις τηςΈλσας, του Πέτρου και της Ιφιγένειας ξεδιπλώνονται τρεις κόσμοι που τους χωρίζουν πολλά και τους ενώνει ο εθισμός τους ως πάθος. Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Ο κάθε ήρωας αφηγείται τη ζωή του σα να εξομολογείται. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση έχει ζωντάνια, ένταση και κερδίζει σε αποστάσεις, δηλαδή κάνει τον ήρωα να στέκεται απέναντί σου – σα να τον ζωντανεύει! Από την άλλη, οι ήρωες μοιάζουν να μιλάνε στον ίδιο τους τον εαυτό σε μια προσπάθειά τους να τον κατανοήσουν, να τον αναλύσουν, να τον βοηθήσουν. Κινούνται σα να προσπαθούν να αποκτήσουν μια ταυτότητα δική τους. Άλλες φορές πάλι, οι ήρωες, ενώ πλάθουν τις δικές τους ιστορίες, ερμητικά κλεισμένοι στον εαυτό τους και τις ζωές τους, μοιάζουν σα να απευθύνονται σε κάποιον. Αυτή η ασάφεια λειτουργεί ευεργετικά, γιατί παρασύρει τον αναγνώ­στη σε μια μυστική τελετουργία, σα να «ακούει τις σκέψεις» των ηρώων τού μυθιστορήματος.


Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Book press Ο Εθισμός είναι ένα κείμενο λεπτής ειρωνείας για το μοντέλο του παρακμιακού life style της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Είναι, συνάμα, ένα κείμενο στοχασμού σχετικά με την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά αλλά και την αμετροέπεια και τη ματαιοδοξία των ανθρώπων της εποχής μας. Μια ενδοσκοπική καταβύθιση στη μήτρα δημιουργίας της προσωπικότητας και της ετερότητας των ανθρώπων...Είναι ένα requiem για τις χαμένες συλλογικότητες της νεοελληνικής κοινωνίας, που οδηγήθηκε, αγεληδόν, σε υιοθέτηση συμπεριφορών επιβίωσης μέσα από τις οποίες τα μέλη της βρέθηκαν, τελικά, να παλεύουν σε ωμοφαγικές αρένες ατομικότητας. Παράλληλα, ο Εθισμός, είναι ένα κείμενο καθαρού, ευθύβολου, λόγου, με την έννοια ότι η γραφή είναι αποκαθαρμένη από περιττολογίες, γλυκερές καλολογίες, συναισθηματισμούς και κραυγές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας για το κείμενο!