1 Μαρτίου 2013

Ερώματα




Ερώματα

Ποίηση

Λίλιαν Μπουράνη

Μανδραγόρας, 2012

10 αντίτυπα
 





Δέντρο




Είμαι ένα δέντρο γυμνό
που πληθαίνει στη ρίζα.
Δεν έχω ίσκιο.
Τα φύλλα μου στη γη τα ρίχνω
για ν’ αφρατεύει το χώμα
κι  απ’ τα λουλούδια μου,
είναι οι στήμονες κομμένοι
μη γίνει ο ύπνος μου μυριστικός
και  λιγοθυμήσει
κανένα όνειρο ανήλικο
μες το αειθαλές δικό μου.
Ανήκω μόνο στη βροχή,
στον άνεμο
και στην βουρκωμένη
ερημιά του τοπίου.
Μου ανήκει
το τρέμουλο
μιας  πλάτης
που ακούμπησε φευγαλέα,
ο δισταγμός του μαχαιριού
πριν με χαράξει για πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας για το κείμενο!