Το Ημερολόγιο ενός Αδέσποτου Σκύλου

TOOL – JAMBI

32 ίντσες τέρας 

Μια υποψία συλλογικής αντίληψης. Εγώ. Φρουτώδης γεύση τρόμου. Ανοιχτή οθόνη τηλεόρασης. Σταδιακή μοριακή υποχώρηση του δωματίου. Των τοίχων. Κάτι που σέρνεται και φεύγει και χάνεται. Κάτω από τα ακίνητα πόδια. Περιτύλιγμα τσιχλών κολλάει στα δάχτυλα. Εγώ. Μια ασφαλής κατάφαση σε μια ερώτηση που δεν έγινε ποτέ. Πόσα αγοράσατε σήμερα; Το αχνιστό φως μιας λάμπας. Στο βάθος, τα γεμάτα ντουλάπια. Αφθονία. Ηρεμία. Υπάρχω και σήμερα. Στα πατατάκια. Στην οδοντόκρεμα. Στο κρεμοσάπουνο. Στα μπουκάλια φρέσκου χυμού. Οξινος.
Εγώ. Ανοίγω το ψυγείο. Εισέρχομαι σε μια παγωμένη, οικεία κοιλιά. Θρεπτική λάμψη ψύχρας. Ετοιμος για κατανάλωση εαυτού. Πριν από την ημερομηνία λήξης. Μια συρτή νότα πληρότητας. Η ανοιχτή οθόνη διαλύεται σε ριπές απορρυπαντικής μανίας. Ραγδαία αποσταθεροποίηση κέντρου. Ενα φάσμα λύπης. Εγώ. Εγώ;  

THE MISSION – BUTTERFLY ON THE WHEEL 
 

Ξύλινα τακούνια 

Ακούω τον μπαμπά. Τα ξύλινα τακούνια του, σαν να σπάνε μικρά γυάλινα δάχτυλα στο πάτωμα. Τον ακολουθεί μια αγέλη λύκων. Η σκιά του. Δεν τον βλέπω, το σώμα του διακόπτεται από το μεταλλικό σκοτάδι. Νιώθω, την ανάσα του (πικρό πράσινο λεμόνι) να θροΐζει στο μαξιλάρι μου σαν υπόμνηση τιμωρίας. Ο ίδιος μου λέει ό,τι με αγαπάει. Με τον τρόπο του. Ενα βαθύ πηγάδι βίας. Οχι, είναι ο ιδρώτας του που στάζει πάνω στα μπράτσα μου, καθώς παλεύω να τον αποκρούσω. Οσμίζεται τον φόβο, του αρέσει να τον μυρίζει, ο κάθε πόρος του κορμιού του είναι ένας συντονισμένος δέκτης τυφλών συναισθημάτων. Πάντα μου λέει πως με αγαπάει και θέλει το καλό μου. Με τυλίγει ένας ζωϊκός βόμβος ευχαρίστησης, την ώρα που με αγκαλιάζει, με σφίγγει, μου κλείνει το στόμα. Ουρλιάζω παραπλέυρως. Υστερα το ρολόι δείχνει πάνω δώδεκα. Σαν να με τυλίγει πάντα η ίδια βρώμικη ομίχλη.

Ακούω τον μπαμπά. Ακούω τα ξύλινα τακούνια του, καθώς ξεμακραίνουν στον άδειο διάδρομο του σπιτιού.   

Διονύσης Μαρίνος

Περισσότερα:

http://stellasliterarybistro.com/hmerologio.htm